Het is opeens heel koud geworden, maar daarvoor, zo'n dikke week geleden, toen het nog nat was en er van vorst helemaal nog geen sprake was, was deze primula het eerste plantje dat aangaf dat er leven was na de winter (met dank aan Rob en Ulrike, die me hierop attent maakten). De eerste narcissen staken ook al hun kopjes uit de grond. De vorst heeft deze hoogmoed echter flink afgestraft: ze zijn allemaal kapot gevroren.
En opeens is daar dan een struik vol met gele bloemen, midden in de winter. Heel apart.
Wekenlang heb ik geen foto's gemaakt, omdat het van dat vieze, grijze, natte weer was. Maar nu is er een vorstperiode aangebroken en zitten we in een hogedrukgebied, met een koude oostenwind, maar ook met zon, heel veel zon. Dan ziet de wereld er meteen een stuk frisser en mooier uit en heb ik ook weer zin om foto's te maken.



De zon staat erg laag, maar geeft een sprookjesachtig licht. En ondanks dat het zo'n 3 graden vroor, voel je toch de kracht van de zon al.
Een kerstbal op het ijs. Hoe symbolisch wil je het hebben?

Wordt dit mijn kerstkaart voor het volgend jaar?

Het Grote Veld, dat volkomen afgesloten is, is helemaal omgeploegd. Ik vraag me af hoe het veld er uit zal zien in januari, wanneer het weer opengesteld zou worden. Volgens mij zal het nog een hele tijd omheind moeten worden, om het gras een kans te geven weer te gaan groeien.
Verder nog wat foto's van een struik met prachtige rode herfstbladeren.

Het was weer een prachtige herfstdag met een zeer aangename temperatuur. Het park ziet er prachtig uit. Ik ben nu een jaar met dit blog bezig, dus zit de kans er dik in dat ik in herhaling ga vallen wat betreft de foto's. Daarom ga ik me in de toekomst meer richten op foto's van honden die ik regelmatig in het park tegenkom. Vandaag waren dat de Afghaanse windhonden van Fleur.

Het was een hele mooie nazomerdag, zoals we er de laatste tijd niet veel gehad hebben, de ideale dag om het werk aan mijn blog te hervatten. Let vooral op de regenboog in de fontein. Het was dit jaar de laatste kans om die te fotograferen, want de volgende dag was de fontein uitgeschakeld.

Daar zijn we weer

Hier is nog een foto die ik in juni gemaakt heb, maar nooit gebruikt. Te zien is dat de jongen toch al weer aardig gegroeid zijn. Hierna heb ik geen foto's meer gemaakt, omdat ik vanwege de afsluitingen zo ver af stond, dat het de moeite niet loonde. Vandaar dat er geen foto's zijn van het uitvliegen van de jongen, helaas.

Deze zomer heb ik me niet intensief beziggehouden met dit blog. Dat had verschillende redenen:
het weer was nou niet echt geweldig. Een natte zomer, die niet uitnodigde tot fotograferen. Hele stukken van het park waren (en zijn nog steeds) afgesloten, waardoor de rest veel drukker was dan normaal, ook geen ideale omstandigheden voor het maken van foto's.
Maar nu is het toeristenseizoen afgelopen en het weer biedt voldoende variatie om de camera weer op te pakken.

De ooievaars zijn al weer een paar maanden geleden uitgevlogen, maar net als verleden jaar is een van de twee ouders weer op het nest teruggekeerd.

Vandaag is het me voor het eerst gelukt een foto van een van de drie jonge ooievaartjes te maken. Misschien lagen de andere twee te slapen.

Achter de tennisbanen groeit de reuzen berenklauw inmiddels zo hoog dat er niet meer overheen te kijken valt en vormt een ondoordringbaar woud. Het zijn indrukwekkende planten, maar ze zullen een dezer dagen wel weer weggemaaid worden. Volgens Wikipedia zijn het exoten (daar zijn er nogal wat van in het Vondelpark) uit Zuidwest-Azië, in de 19e eeuw geïntroduceerd als tuinplant en nu beschouwd als onkruid, omdat het al het licht voor laag groeiende planten wegneemt. Ze zijn niet giftig (dit is een verrassing) schapen zijn er dol op en ik citeer uit Wikipedia:

Wel bevat het sap van de plant furocoumarinen, die voor mensen sterk fototoxisch zijn. Blootstelling aan zonlicht na contact met het sap kan bij sommige mensen na 24 uur rode jeukende vlekken veroorzaken, die gevolgd worden door zwelling en blaarvorming. Het letsel kan er uitzien als een brandwond en het kan twee weken duren voordat het genezen is.

Weer wat geleerd.




Vandaag was het weer warm en zonnig. Warmer dan het een hele tijd geweest is. De helft van het park is opeens afgezet met hekken vanwege een renovatie die tot september zal gaan duren.

Vandaag was het een beetje klam en grijs. Er hing onweer in de lucht, maar die kwam niet. Het wordt de komende dagen weer warmer, terwijl er grote kans op regen blijft.

Deze rupsjes hebben deze hele boom weer ingepakt, wat hem een spookachtige gloed geeft.




Terwijl de ooievaars jongen al weer bijna vier weken oud zijn (volgens de geruchten , althans) is het me nog niet gelukt ze op de foto te krijgen. Wel bijna, maar dan moet je wel een loep erbij pakken, dus nog maar even wachten. Ondertussen blijven de nesten met jonge eendjes komen.

Het is alweer een tijdje geleden dat ik voor het laatst iets geschreven heb. Dit komt voornamelijk door het mooie weer dat we gehad hebben. Daardoor was het zo druk in het park dat ik helemaal geen zin had om te fotograferen.
De eerste twee weken van mei waren de zonnigste sinds mensenheugenis. Terwijl Koninginnedag nog aan de frisse kant was en enigszins bewolkt, was 1 mei (Hemelvaartsdag) al zonnig en het werd daarna alleen maar warmer, tot wel 27 graden.
De bollen zijn overal uitgebloeid, net als de paardenbloemen, maar de kastanje en de rododendron staan in volle bloei.
Sinds 15 mei is het weer totaal omgeslagen: veel regen en een temperatuur rond 15 graden, maar vandaag was het alweer wat zonniger en het schijnt weer de kant van de 22 graden op te gaan.

Ik vond deze fiets er wel interessant uitzien, hij is een deel van de natuur geworden, lijkt wel

De ooievaars zijn ook weer aan het broeden, daar zullen we de komende tijd nog wel meer van horen. Er zullen wel weer actiegroepen komen om de rust van de ooievaars te waarborgen, terwijl ze zich echt nergens door laten verjagen.


De schildpadden laten zich ook weer zien en te oordelen naar de verhouding met de reiger zijn het best grote beesten.
De afgelopen maand was het te koud voor de tijd van het jaar. Eergisteren was de eerste dag dat het boven de 15 graden was sinds 6 oktober vorig jaar. Nu is het dus opeens echt voorjaar: zon, aangename temperatuur en bloeiende bloesem.

Pasen in de sneeuw

Het was een koude Pasen dit jaar, de koudste in 40 jaar. Ieder half uur was er wel weer een sneeuw- of hagelbui en dat nu al bijna de hele week. Het was daarom ook nogal stil in het park.
Ze zijn er nog steeds, de ooievaars. Het zal zo langzamerhand wel weer tijd worden om te gaan broeden. Maar daar lijken ze nog weinig aanstalten toe te maken.

De nijlganzen hebben een dag of tien geleden acht kuikens uitgebroed, waarvan er nu nog zes over zijn.

De magnolia in het Rosarium zit lekker vol in de knop.