Het is opeens heel koud geworden, maar daarvoor, zo'n dikke week geleden, toen het nog nat was en er van vorst helemaal nog geen sprake was, was deze primula het eerste plantje dat aangaf dat er leven was na de winter (met dank aan Rob en Ulrike, die me hierop attent maakten). De eerste narcissen staken ook al hun kopjes uit de grond. De vorst heeft deze hoogmoed echter flink afgestraft: ze zijn allemaal kapot gevroren.
En opeens is daar dan een struik vol met gele bloemen, midden in de winter. Heel apart.
Wekenlang heb ik geen foto's gemaakt, omdat het van dat vieze, grijze, natte weer was. Maar nu is er een vorstperiode aangebroken en zitten we in een hogedrukgebied, met een koude oostenwind, maar ook met zon, heel veel zon. Dan ziet de wereld er meteen een stuk frisser en mooier uit en heb ik ook weer zin om foto's te maken.
De zon staat erg laag, maar geeft een sprookjesachtig licht. En ondanks dat het zo'n 3 graden vroor, voel je toch de kracht van de zon al.
Een kerstbal op het ijs. Hoe symbolisch wil je het hebben?
Wordt dit mijn kerstkaart voor het volgend jaar?
