Het is moeilijk te zien, maar het vrouwtje ligt diep in het nest te broeden.
Ik vond deze reiger er zo mooi bij zitten, dat ik toch maar even een foto genomen heb.
Het is lente en hoewel de narcissen al sinds januari bloeien, moest ik ze fotograferen, ze horen nu eenmaal bij dit jaargetijde.
Vier aalscholvers in een keer te pakken. De hele winter niet gezien, maar nu zijn ze er weer. Het lijkt wel of het er ieder jaar meer worden.
Als je ze zo ziet zwemmen, lijken het hele elegante, gracieuze dieren, maar deze hierboven lijkt de winter iets te goed doorgekomen te zijn. Hij heeft wel iets weg van een dodo.
Ik had geen idee wat de naam van deze bloemetjes was, maar dankzij de site van Jeanne Lauwen ben ik erachter dat het een klein hoefijzerblad moet zijn (met dank aan Arnout, die me op deze site wees).
We hebben al een paartje nijlganzen gezien met kuikens, maar deze twee hebben nog niet voor nageslacht gezorgd.

Dit zou volgens mijn research op o.a. de Soortenbank.nl, een oosterse sterhyacint moeten zijn.

woensdag 11 maart 2009

Met de dag krijg je meer het gevoel dat de lente nadert, niet in de laatste plaats door de bloemen die overal tevoorschijn komen, zoals deze krokussen. Ze zien er heel wat vrolijker uit dan gisteren.


De ooievaars zijn weer verenigd en er wordt weer gebroed. We houden ze in de gaten.
Nog wat foto's van willekeurige bloemetjes.





En om te bewijzen dat het toch echt voorjaar is: de schildpadden zijn weer uit hun winterslaap ontwaakt en zitten weer op hun vertrouwde plekje.

Nieuwe camera

Februari heb ik maar overgeslagen. Het was absoluut niet de moeite waard. Nat en grijs. Maart is tot nu toe niet veel beter, maar ik heb net een nieuwe camera aangeschaft (een Panasonic Lumix DMC-FZ28 om precies te zijn) en die moet natuurlijk wel uitgeprobeerd worden. Ik moet zeggen dat de foto's, ondanks de regen en de grijze luchten, best geslaagd zijn. Het is geen miskoop geweest.

Dit parkietje ziet er wat rommelig uit, waarschijnlijk door de regen.



De tijd dat deze gele bloemetjes op hun mooist waren ligt al weer een tijdje achter ons. Het wordt nu tijd voor de krokussen.
Ondanks het feit dat het slecht weer was, was het wel windstil, waardoor er een mooie reflectie van de brug in het water ontstond.

Door de voortdurende vorst is het hele park weer via het ijs toegankelijk, ook het natuurterrein in de buurt van de Amstelveenseweg. Een goede gelegenheid om daar eens wat foto's te maken.
Op het natuurterrein ligt al jaren een stapel omgehakte boomstammen, een uitdaging voor Luka om te beklimmen. Dat levert weer een paar fraaie plaatjes op.



Het hele ijspret-gebeuren geeft een nostalgisch gevoel, met een hint van erwtensoep en koek en zopie. Vandaar dat ik deze foto's een beetje verouderd heb.

IJspret

De koudste periode sinds 1996/97. Het is nu al een paar weken flink aan het vriezen. Hoewel het vandaag overdag -5 graden was, was het best te doen, omdat er geen wind stond. Gisteren regende het nog (de enige natte dag van de week), waardoor het ijs er nu heel glad en strak bij ligt.
Luka kan nog steeds niet helemaal begrijpen dat je hier echt op kan lopen. Ze is nogal onzeker op het ijs, net als ik trouwens. Toen ik hier naar de overkant wilde lopen, hoorde ik opeens een harde krak en verscheen er een grote barst in het ijs. Ik wist niet hoe snel ik weer terug op de kant moest komen.


Verleden jaar om deze tijd waren de ooievaars weer met hun tweeën, dit jaar zit hij in z'n eentje op het nest.
Mooi, helder weer met veel zon en een beetje maan.
Een panorama genomen vanaf de aardhoop op het grote veld. Dankzij het ijs is deze plek weer gemakkelijk te bereiken. Luka vind het ook leuk om deze heuvel te beklimmen.

Het is opeens heel koud geworden, maar daarvoor, zo'n dikke week geleden, toen het nog nat was en er van vorst helemaal nog geen sprake was, was deze primula het eerste plantje dat aangaf dat er leven was na de winter (met dank aan Rob en Ulrike, die me hierop attent maakten). De eerste narcissen staken ook al hun kopjes uit de grond. De vorst heeft deze hoogmoed echter flink afgestraft: ze zijn allemaal kapot gevroren.
En opeens is daar dan een struik vol met gele bloemen, midden in de winter. Heel apart.
Wekenlang heb ik geen foto's gemaakt, omdat het van dat vieze, grijze, natte weer was. Maar nu is er een vorstperiode aangebroken en zitten we in een hogedrukgebied, met een koude oostenwind, maar ook met zon, heel veel zon. Dan ziet de wereld er meteen een stuk frisser en mooier uit en heb ik ook weer zin om foto's te maken.



De zon staat erg laag, maar geeft een sprookjesachtig licht. En ondanks dat het zo'n 3 graden vroor, voel je toch de kracht van de zon al.
Een kerstbal op het ijs. Hoe symbolisch wil je het hebben?

Wordt dit mijn kerstkaart voor het volgend jaar?